آدم شدن

رفتم خونه ديدم خوابه. بعداز ظهر داشتيم حاضر مي شديم بريم پارك، تلويزيون درمورد يه پسري كه رتبه شش كنكور رو گرفته بود و جشنواره خوارزمي برنده شده بود و از بچگي اهل مطالعه بوده، برنامه اي مي داد. به باربدي آقا گفتم : مامان ببين بزرگ شدي بايد اينجوري بشي. بايد خيلي اهل مطالعه باشي. برگشت بهم گفت: بزرگ شدم مي خوام آدم بشم. پيماني گفته. (شب از بابايي پرسيدم گفت نه بابا من نگفتم). گفتم: نه آدم هستي بايد اهل مطالعه بشي و اون هم داد كشيد و گفت: نه مي خوام آدم بشم. البته كه بچه راست مي گه آدم شدن خيلي مهمتر از نابغه شدن هست. واقعاً درسته كه مي گن حرف راست رو از بچه بپرس.

رفتم كه خودم حاضر بشم ديدم از توي كمد ديواري اتاقش واكس آورد. پرسيدم اينو چرا كمد گذاشتي؟ گفت: آخه براي ماست. (امروز پرستارش داشته واكس مي زده. برداشته مثلاً قايم كرده.)

توي راه پارك هم بد جوري خورد زمين و پوست يه طرفه بينيش و يه كم هم مچ دستش رفت. كلي گريه كرد. تو پارك هم يه پسره (پارسا) اسباب بازي هاي بن تن رو آورده بود كه اولش با اصرار مامانش به باربد داد با هم بازي كردند بعد جمع كرد و باربدي آقا هم همش گريه. كلي سختي كشيدم تا حواسشو پرت كردم.

اینم عکس باربدی آقا توی پارک

http://turboupload.com/5pdhx3vf7mcv